Savaş sırasında birbirlerinden ayrılan iki kardeşten birisi çok zengin Avrupalı bir aileye evlatlık olarak verilirken diğeri yoksul bir köylü aile tarafından büyütülüyor. Zengin ailenin reisi ölüm döşeğinde tek varisleri olan üvey oğullarına gerçeği açıklıyor. Bunun üzerine zengin kardeş adamlarını gönderip yoksul kardeşini bulduruyor ve malikânesine getirtiyor. Yoksul kardeşi bir güzel temizleyip Avrupalı asilzadeler gibi giydirdikten sonra ilk buluşmanın gerçekleşeceği görkemli salona alıyorlar.

Bir süre sonra zengin kardeş kollarını açarak 'kardeşim benim, kadersizim, hoş geldin...' diyerek salona giriyor.

Sıkıntılı bir sesle 'sağol kardeşim, hoş bulduk...' diye karşılık veriyor yoksul olanı.

- 'Hayrola sevgili kardeşim, burada olduğuna sevinmedin mi?'

- 'Yoo, çok sevindim. Beni bulup buraya getirdiğin ve o yoksul hayattan kurtardığın için sana minnettarım'.

- 'Adamlarım seni üzecek yanlış bir şey mi yaptılar yoksa. Söyle hemen şuracıkta canlarına okuyayım onların.'

- 'Hayır sevgili kardeşim. Adamlarının hepsi çok saygılı çocuklar. Kimseden bir şikayetim yok.'

- 'O halde bu sıkıntılı halinin nedeni nedir sevgili kardeşim?'

- 'Salonda senin gelişini beklerken bir kadeh viski koydum ve havana purolarından bir tane yaktım. Bu arada gazetelerin ekonomi sayfalarına bir göz attım da, Avrupa ekonomisinin son durumu beni biraz endişelendirdi be sevgili kardeşim!...'

Son yıllarda çok ilginç gelişmeler yaşanıyor ülkemizde. ABD emperyalizmine karşı verilen mücadelenin cephesi genişledi. Bundan çok değil, 30 yıl önce 'Kahrolsun Amerikan Emperyalizmi' sloganını attığımızda, 'Amerika gitsin, Rusya'mı gelsin?' diye karşılık verenlerin, bu yolda binlerce demokrat, aydın, yurtsever insanı katleden siyasal düşüncelerin temsilcilerinin ağzına 'Kahrolsun Amerikan Emperyalizmi'sloganı hiç yakışmıyor.

Lübnan'a asker gönderme ile ilgili tezkerenin Meclis'ten geçmemesi için yapılan muhalefete ve halkın yüzde yetmişinin (bence daha fazladır) hayır demesine karşın, hükümet bildiğini okudu. Kendilerini tebrik ederim.

Bu tezkereye karşı yapılan gösterilere baktım da, geçmişte bu uğurda ölen arkadaşlarımız boşuna ölmemişler. Ne güzel; herkes ABD karşıtı olmuş artık.

İnsanın savunduğu siyasal projeler birer tanrı buyruğu değildir, değişebilir. Ancak, bu değişimi gerçekleştirmiş gibi görünenler, 'Sol haklıymış!' deme cesaretini gösterebilmeliler. Aksi takdirde samimi olduklarına kimseyi inandıramazlar.

Daha düne kadar, soğuk savaş döneminde silahşorluğunu yaptıkları Amerika işi bitince bunları sokağa terk etti diye 'Kahrolsun Amerikan Emperyalizmi' diye slogan atmaya başlayınca yukarıdaki yoksul kardeşin durumuna düştüler.

Radikal sağ kesimin saz sanatçıları ise Amerika karşıtı türküler söyler olmuşlar. Geçenlerde bir yerde dinledim; şaşırdım. Bağlama kötü, sözler kötü, söyleyiş kötü, ses kötü...

Sağın sanatçılarının kendilerini geliştirmeleri, temsil ettikleri toplumun gelişmesi açısından çok önemlidir. Bunun için de çok çalışmaları gerek. Solun birikiminden ders almalarını öneririm. Ayıp değil ki bu. Aksi halde yoksul kardeş olmaktan hiç kurtulamazlar. Benden söylemesi!...