Akşamüzeri Ula'dakifilm setine ulaştığımda hummalı denebilecek bir çalışma temposu içindeydiler. Herkes bir şeylerle uğraşıyordu. Tam bir konsantrasyon sağlanmış durumdaydı. Kimsenin kimseyi görecek hali yoktu. Hiç sesimi çıkarmadan bir süre izledim olup biteni.

Beni asıl şaşırtan, bir ilçenin bu olaya yürekten sahip çıkmış olmasıydı. Sete doğru arabamızla yaklaşırken bizi durduran gençler, "Beyefendi buradan geçemezsiniz, film çekiliyor, nereye gidecekseniz bize söyleyin, size bisikletlerimizle yol gösterelim" dediler.

Arabamızı uygun bir yere park ettikten sonra uzaktan izlemeye koyulduk. Ula'lı teyzeler oturup börek yapmışlar ortaklaşa, sete getirmişler arada yesin çocuklar diye. Bir hoşuma gitti kL.Ula'lı bir yönetmen olan Yüksel Aksu doğup büyüdüğü ilçeye gelip, yıllardır kafasında tasarlayıp senaryolaştırdığı bir öyküyü filme çekiyor ve tüm Muğla; Valisiyle, Belediye Başkanlarıyla, esnafıyla, yaşlısıyla genciyle, kadınıyla erkeğiyle filme sahip çıkıyor.

Yüksel aylar önce Muğla'ya gelmiş, oyuncuları seçmiş, onları eğitmiş...Bu çalışmalar sırasında ona inanan dostları onu hiç yalnız bırakmamışlar. Mehmet Ali Alabora baştan beri her şeyi ile destek olmuş Yüksel'e. Yaz günü akranları kadınlarla sahillerde gününü gün ederken o, Muğla'nın temmuz sıcağında bir kuruş para almadan, üstelik cebinden para harcayarak bir dostunun filmine katkıda bulunuyor. Bir yandan yönetmen yardımcılığı yapıyor, bir yandan oyuncuları çekime hazırlıyor, bir yandan çay demleyip set çalışanlarına çay dağıtıyor...Yemekte garson soruyor:

- Memedali Abi, soğucek bi kolu verem mi?...

- Yok kardeşim, ben kola içmiyorum, sağol.

- Niden abi, bovazın mı arepduru? (Boğazın mı ağrıyor?),

- Hayır arkadaşım, yüreğim ağrıyor. Bizim içtiğimiz kolalardan kazandıkları paralarla yaptıkları silahlar, komşumuz Irak'ın çocuklarını öldürüyor. Bu yüzden ABD ürünlerini boykot ediyorum.

Can Yücel'in dediği gibi: "Aşk olsun sana çocuk, aşkolsun!".

Ben, beş kuşağa doktorluk yapmış Ula'nın doktor amcası İsmail Demircioğlu'nun gençliğini oynadım. Çekimlerimiz bittiğinde sabah saat 06.30 idi. Ne zor bir işmiş bu dedim. Para yok pul yok, ama bir yörenin kendi içlerinden çıkan çocuklarına güveni var. Başka türlü olmazdı zaten.

Başrol oyuncumuz Turhan Özdemir Devlet Tiyatroları sanatçısı. Onun dışında hiç kimse oyuncu değil. Tamamı Muğlalılardan oluşan bir oyuncu kadrosu var. Sonuç inanılmaz!...

Bunun böyle olduğunu ilk kez İstanbul Film Festivalinde gördük. Henüz gösterime girmeden özel ödül aldı Dondurmam Kaymak. Geçen hafta katıldığı Adana Altın Koza Film Festivalinde de Jüri özel Ödülü, Halk Jürisi Ödülü ve En İyi Erkek Oyuncu Ödüllerini aldı.

Bence daha çok ödül alacak bu film. Yüksel Aksu'yu, Turan Özdemir'i, set çalışanlarını ve başta Ulahlar olmak üzere tüm Muğlalılar ile emeği geçen herkesi kutluyorum.

İnsan gerçekten ister, inanır ve çalışırsa, üstelik beş kuruşsuz nasıl sanat üretebiliyormuş gidin de görün. Milyonlarca dolarlık bütçelerle dedem de çeker filmi hocam!...

Yüksel, yassıla bizimoğlan!...