Doğum gününde kuzeni oğluma bir Hamster armağan etti. "Evde keme mi (fare) besliyeceğiz oğlum bu saatten sonra..." dedimse de, Mayki sessizce ailemize katıldı. Küçük kafesinde, içinde koşabildiği bir çarkı var. Çarkın içinde tüm gücüyle koşuyor, koşuyor, ama hiçbir yere varamıyor. Kimbilir nerelere ulaşmaya çalışıyor. Aslında bu çarkın büyüğünden bir tane de bana lazım ama, spor olsun diye. Oysa Mayki bunu spor olsun diye yapmıyor. Onun için koşmak, var olmanın bir ifadesi. Yoksa, cezaevinde dinç kalabilmek değil amacı.

Kimi zaman kendimizi Mayki gibi görüyorum: Koşuyoruz, koşuyoruz ama bir yerlere varamıyoruz. Varamıyoruz çünkü biz de kafeslerimizde tek başımıza koşuyoruz. Oysa tam da örgütlü olmanın, birlikte koşulara çıkmanın zamanıdır şimdi.

Halkın olan her şeye, her yönden saldırıyorlar. Bir süredir Halk Müziği'nin bittiğini, çünkü onu yaratan toplumsal koşulların ortadan kalktığını öne sürüyorlar. Bu kimliksiz-leştirme çalışmalarını son derece bilinçli bir şekilde yürütüyorlar. Daha önce başka ülkelerde uyguladılar ve deneyim kazandılar. Şimdi bu birikimlerini bizde sınıyorlar. Oysa halk o kadar savunmasız bir halde ki; kendi içinden yetişen sanatçılar, entelektüeller dahi sınıf atlama peşindeler.

Kendimi bu düşünceler altında boğulmuş hissettiğim bir anda Aşık Kul Hasan aradı. "Bizde toplanacağız, Gönüllü Coşkun da gelecek, seni de bekliyoruz" dedi.. İyi olacak hastanın doktor ayağına gelirmiş...Fırladığım gibi yerimden, doğruca Kul Hasan'ın evine... Oh be...Dünya varmış!..Nefes aldım, kendime geldim.

Gönüllü Coşkun'dan:.

Bu ne biçim zaman böyle/Düşsen yere kaldıran yok/Sen hep ağla sızla öyle/Ölsen bile aldıran yok

Tüm dostluklar oldu kayıp/Var mı bundan büyük ayıp/Birbirini hatırlayıp/Bir telefon çaldıran yok

Görsem vicdan ışığını/Öpeceğim eşiğini/Kepçesini kaşığını/Helal kaba daldıran yok.

Sus GÖNÜLLÜ COŞKUN sus, kes/Nene gerek çıkarma ses/Böyle diyor bana herkes/Gerçekleri bildiren yok Kul Hasan'dan:

Sol partiler bir araya gelmezse/Şeraitçi hacı hoca geliyor/Sarı yıldız ile güneş doğmazsa Karanlık bastırdı gece geliyor Solcular solcuyu taşlar tersine/Devam ediyorlar hizip kursuna/Kulaklar tıkalı halkın sesine

Doğru sözlerimiz güce geliyor Doksan dokuz teşbihini çekerek/Şeriatın tohumunu ekerek/İran Humeynisin örnek seçerek

Kara molla zehir saça saça geliyor Atatürk büstünü kırıp yıkarak/Pir Sultan boynuna urgan takarak/35 can dostu diri yakarak

İnsan kanı içe içe geliyor Kul Hasan laiklik nerede kaldı/Halkın oyu yandı çöpe atıldı/Bir şey hariç her bişeye zam geldi

Bütün dertler yoksulaca geliyor Kul Hasan'ın Avustralya'da yaşayan oğlu Kay-gusuz'un kendi türkülerindeki gurbeti ve hasreti de, ta derinden hissettik. Halk müziğinin, halk şiirinin bittiği falan yok efendim; biten, tükenen bu düşünceyi ileri sürenlerdir.